Η ρωγμή της ύπαρξης και ο λόγος του Χρυσόστομου Σταμούλη.
Με αφορμή τη σημερινή κοίμησή του, η ελληνική θεολογική κοινότητα αποχαιρετά έναν από τους πλέον αμφιλεγόμενους αλλά ταυτόχρονα γοητευτικούς μορφωμένους πνευματικούς στοχαστές της σύγχρονης εποχής. Ο Χρυσόστομος Σταμούλης, καθηγητής Δογματικής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα τόσο στον ακαδημαϊκό χώρο όσο και στον ευρύτερο θεολογικό διάλογο.
Η πανεπιστημιακή του πορεία χαρακτηρίσθηκε από έναν συνδυασμό επιστημονικής αυστηρότητας και βαθιάς ευαισθησίας απέναντι στην εκκλησιαστική εμπειρία. Ο Σταμούλης δεν περιορίστηκε στην τυπική διδασκαλία της δογματικής, αλλά αναζήτησε τη ζωντανή διάσταση του δόγματος, τονίζοντας την αναγκαιότητα της βιωματικής κατανόησης μέσα από τη λειτουργική και πνευματική ζωή της Εκκλησίας. Για τον ίδιο, η θεολογία δεν είναι απλώς θεωρία· είναι προσωπική συνάντηση με το θείο και ταυτόχρονα κοινωνικό γεγονός που διαπερνά την καθημερινότητα.
Στην πορεία του υπήρξε ανανεωτικός αλλά και αμφιλεγόμενος. Η προσπάθειά του να φέρει τον διάλογο της δογματικής με την τέχνη, τη μουσική και την ποίηση ενθουσίασε τους νεότερους και όσους αναζητούσαν έναν πιο ζωντανό, εμπειρικό λόγο, αλλά συνάμα προκάλεσε επιφυλάξεις σε όσους θεωρούσαν απαραίτητη την αυστηρή επιστημονική μεθοδολογία. Αυτή η ένταση, όμως, δεν μειώνει τη σημασία της συμβολής του: έσπασε την απομόνωση της ακαδημαϊκής θεολογίας, ανοίγοντας παράθυρα στο ευρύ κοινό και αναδεικνύοντας την ανθρωποκεντρική διάσταση του δόγματος.
Η κριτική που δέχτηκε αφορούσε κυρίως τη σχετική υποτίμηση της απολογητικής διάστασης της θεολογίας, την έντονη αισθητικοποίηση της διδασκαλίας και την περιορισμένη εστίαση στην κανονική και νομική παράμετρο της εκκλησιαστικής ζωής. Παρ’ όλα αυτά, η επιρροή του παραμένει αδιαμφισβήτητη: οι φοιτητές του, οι συνάδελφοι και οι αναγνώστες του διακρίνουν σε κάθε γραπτό και διάλεξη τη βαθιά αγάπη για την αλήθεια και τη συνεχή αναζήτηση του νοήματος της πίστης.
Ο Χρυσόστομος Σταμούλης υπήρξε μια προσωπικότητα που συνέδεσε την παράδοση με τον σύγχρονο κόσμο, την επιστημονική γνώση με την προσωπική εμπειρία. Η σημερινή κοίμησή του στη Ρόδο αφήνει ένα κενό, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί αφορμή να αναστοχαστούμε τη σημασία του έργου του: μια θεολογία που προσεγγίζει την ανθρώπινη ύπαρξη, δεν φοβάται να αμφισβητήσει στεγανά και διαρκώς καλεί σε διάλογο με τη ζωή.
Στην μνήμη του, η ελληνική θεολογική σκηνή καλείται να αναγνωρίσει και να συνεχίσει το πνεύμα του: έναν λόγο που είναι ταυτόχρονα γνώση και εμπειρία, ακαδημαϊκή αυστηρότητα και πνευματική αναζήτηση. Ο Χρυσόστομος Σταμούλης, με τη ζωή και το έργο του, υπενθυμίζει ότι η θεολογία δεν περιορίζεται στο κεφάλαιο και το βιβλίο· κατοικεί στην καρδιά του ανθρώπου και στο συλλογικό του βίωμα.
Καλή Αντάμωση κ. Καθηγητά