Αυτές τις ημέρες ακούω πολλους που λένε
οτι όλα αύτα που γίνονται είναι θέλημα θεού , όχι θα έλεγα , γίνονται κατά παραχώρηση θεού. Όταν ο Ιησούς Χριστός βαπτίζεται στον Ιορδάνη λέγει ο Πατέρας , «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» , αρα κάνει το θέλημα Μου όπως θέλω Εγώ , αλλά όταν αφήνει να γίνει το θέλημα του Ηρώδη ή του Πιλάτου αυτό είναι καταπαραχώρησιν
Άρα για κάποιο λόγο επιτρέπει ο Θεός αυτήν την δοκιμασία. Είτε για να συνέλθουμε και να έρθουμε «εις εαυτόν» ως ο άσωτος υιός, να δούμε τα χάλια μας τα πνευματικά. Είτε να σταματήσουμε να ζούμε κοσμικά και με τον λογισμό οτι θα ζούμε αιώνια στην γήῆ, να πατήσουμε φρένο και να σταματήσουμε ίσως στον κατήφορο λίγο πρίν την καταστροφή, διότι δεν απέχουμε πολύ από την σύγκρουση μέσα στο τέρμα της χαράδρας.
Εαν κάναμε για την ψυχή μας το ένα εκατοστό απο αυτά που κάνουμε για το φθαρτό μας σώμαῶ, όλοι θα ήμασταν στον Παράδεισο. Για το σώμα που θα ζήσει 30,50,70 χρόνια φροντίζουμε να έχει τα πάντα.
Τώρα ειδικά με τον κορονοϊό μας έχει καταλάβει πανικός, προσέχουμε να μην μολυνθούμεῦ και αρρωστήσει το σώμα μας· για την ψυχή μας ἆάραγε κάνουμε κάτι αντίστοιχο να μην μολυνθείῖ; Παρακολουθούμε με ευλάβεια στα ΜΜΕ τις «εντολές τωνῶ ειδικώνῶ» για να παραμείνουμε περισσότερο χρόνο υγιείς, αλλά τις εντολές του ῦ Ευαγγελίου δεν τις προσέχουμε που αυτές στην κυριολεξία θα μαςᾶ οδηγήσουν στην αιωνιότητα και στην αφθαρσία.
Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα που θα αφήσει πίσω της η πανδημία του κορωνοϊού ως παρακαταθήκη για τις ανθρώπινες κοινωνίες, είναι ότι «μας υπενθύμισε ότι είμαστε θνητοί και ευάλωτοι»
Έλεγε ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Συνετός και μυαλωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που αντελήφθη καλώς ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής και σπεύδει και αυτός να θέσει τέρμα εις τα σφάλματα και ελαττώματά του ζώντας με ταπείνωση και μετάνοια, αντιμετωπίζοντας κάθε πειρασμό και δοκιμασία σαν ευκαιρία πνευματικής προκοπής».
Μας διαφεύγει όμως δυστυχώςῶ μια λεπτομέρεια. Το πόσο θα ζήσει ένας άνθρωπος το αποφασίζει ο Θεός. Κανείς δεν μπορείῖ να προσθέσει στην ζωή του ούτε μία ώρα. Όλοι είμαστε στην πρόνοιά Του. Ας εμπιστευθούμεῦ τον Θεό, ας αφεθούμε στα χέρια Του, ας μετανοήσουμε, ας εξομολογηθούμε με συντριβή και με ειλικρίνεια τις αμαρτίες μας και με την σύμφωνη γνώμη του πνευματικού ας κοινωνούμεῦ τό Τίμιο Σώμα ῶ και το Τίμιο Αίμαἷ του Χριστούῦ μας και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Καλά είναι κάποια μέτρα που παίρνονται για να προστατεύσουμε το σώμαῶ, αλλά πρωτίστως να φροντίσουμε για την αθάνατη ψυχή μας.
Καλό αγώνα
Γράφει ο Γιάννης Λάλας