Ανοιχτή επιστολή - απάντηση προς τον ἀποτει(σ)χισθέντα από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος π. Παΐσιο Παπαδόπουλο
Πρὸς π.Παΐσιον,
ἀποτει(σ)χισθέντα, ἀνεμοδέροντα καὶ ἀνεμοδερόμενον!
ἀγαπητὲ π.Παΐσιε.
ΕΙΔΑ σήμερα 6/7 ἕνα βίντεό σου στὸ γιου τουμπ, τῆς 5.7.2022, στὸ ὁποῖο μημονεύεις σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ τοῦ ὀνόματός μου. Ἰσχυρίζεσαι δηλαδή, «ὡσεὶ αὐτόπτης μάρτυς», ὅτι ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μας κύριος Βαρθολομαῖος μοῦ ἔδωσε πολλὲς δεσμίδες χρημάτων, πιθανὸν τῶν 500 εὐρώ ἢ καλλίτερα τῶν 10.000!!! Μάλιστα δὲ ὅτι τὰ ἐπεδείκνυα κιόλας στὸ Γραφεῖο τῆς Συμβολαιογράφου κυρίας Ἀθηνᾶς Τερζοπούλου. Αὐτὰ εἶναι δικά σου λόγια, σὰν αὐτόπτου καὶ αὐτηκόου μάρτυρος. Θὰ τῆς εἰπῶ, ἐὰν εὐαρεστῆται, νὰ καταθέση κιαὐτὴ ἐπὶ γεγονότος «γενομένου» στὸ Γραφεῖον της! Ὅτι κάπως ἔτσι δηλαδὴ χτίσαμε τὸ Μοναστήρι. Πολὺ θἄθελα νὰ ἦταν ἀλήθεια τὸ λεχθέν σου ρῆμα καὶ νὰ εἴχαμε τελειώσει καὶ τὸ Καθολικό. Πλὴν ὅμως μάτην. Εἶπες κάτι μὴ πραγματικό. Ὁ Πατριάρχης δὲν μᾶς ἔδωσε οὔτε μισὸ εὐρώ. Μᾶς ἄφησε ὅμως τὸν ἁγιασμὸ τῆς θεμελιώσεως, ποὺ ἐδῶ καὶ 17 χρόνια εἶναι πεντακάθαρος ἐντὸς ὑαλίνου σκεύους! Ἔλα νὰ τὸ διαπιστώσης, ἀλλὰ πρόσεχε μὴν καὶ γίνης Πατριαρχικός! Οὔτε καὶ ἡ Ἱ.Μητρόπολι μᾶς ἔδωσε, ἀφοῦ δὲν ἔχει στόκ χρήματα. Μόνον ὁ Σεβασμιώτατος π.Θεόκλητος μᾶς ἔδωσε ἐξ ἰδίων του. Ἡ τότε Νομαρχία μᾶς ἀγόρασε ξυλεία, τὴν ὁποία, ὅπως γνωρίζεις καλά, τὴν ἐδούλευσαν οἱ ἀδελφοὶ μὲ τὰ χέρια τους στὸ ξυλουργεῖο μας καὶ τὴν ἀξιοποίησαν στὸ δεκαπλάσιο. Στὸ κτίριο ποὺ βρισκόμαστε, οἱ ἀδελφοί, ὅπως γνωρίζεις καλά, ἔκαμαν διὰ τῶν χειρῶν τους τὸ 50-60% τῶν ἐργασιῶν του καὶ τοῦ κόστους του. Ἀπὸ τὸν Τοπικὸ Πόρο ἐμᾶς δὲν μᾶς ἔδωσαν.
π.Παΐσιε, Τὰ ἀνωτέρω περὶ δεσμίδων-χρημάτων θὰ μποροῦσες νὰ τὰ ἀποδείξης, ἐὰν σὲ καλοῦσε κάποτε δικαστικὸς λειτουργός;
π.Παΐσιε, σὲ χειροτόνησε ὁ π.Αὐγουστῖνος. Καὶ ποιὸς Ἐπίσκοπος σὲ κατέστησε Ἡγούμενο; Διότι μὲ τὸ Ἡγουμενιλίκι κάμνεις τὸν σημερινὸ ντόρο! Φταίει ὁ Φλωρίνης Θεόκλητος!!! Ποιὸς ἔκαμε τὶς διεργασίες μὲ τὴν Περιφέρεια, γιὰ νὰ πάρης ἐκεῖνα τὰ στρέμματα πάνω στὸ βουνὸ ἢ καὶ νὰ ἐγκατασταθῆς στὸ παρεκκλήσιο-πολυβολεῖο σου τῶν ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης τῆς ἐνορίας Μανιακίου; Κανεὶς δὲν ἀρνεῖται τὴν ἐργασία σου καὶ τὰ ἔξοδά σου. Ὅσα καὶ νὰ λὲς, θεμέλιο τοῦ Μοναστηριοῦ σου εἶναι ὁ Φλωρίνης Θεόκλητος. Ἐὰν δὲ ζοῦσε ἀκόμη ὁ π.Αὐγουστῖνος οὔτε ἐσὺ θὰ εἶχες Μοναστήρι, οὔτε κι ἐμεῖς. Κόψε λίγο καὶ τὰ λόγια μας λίγα.
ΣΤΟ δεύτερο θέμα μὲ φέρεις ὡς θλιβόμενο, διότι δὲν ἔγινε στὸ Μοναστήρι μας Μοναχὸς ὁ Ἀναστάσιος Παπαδημητρίου τοῦ Ἀθανασίου. Πόσα χρόνια τὸν γνώριζες; Ἐκ ποίας ἡλικίας; Πόσο γνώρισες τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον του ἐκ παππούδων, γιαγιάδων καὶ θείων; Μὲ πολλὴν σπουδὴ προέβης στὴν μοναχικὴ κουρὰ τοῦ ἀγαπητοῦ μου Τάσου. Μακάρι ὅλα νὰ ἦσαν ἀλλιῶς καὶ νὰ ἤμουν παρὼν κι ἐγώ. Ὅπως γνωρίζεις καλά, εἶμαι χορτᾶτος κι ἀπὸ κουρὲς κι ἀπὸ χειροτονίες ἀγάμων κι ἐγγάμων ἱερέων.
Μᾶλλον μᾶς ἔκανες μὰτ καὶ μᾶς σνομπάρισες ὅλους μὲ τὴν τέτοια ἐπιτυχία σου!
Μᾶς ἔδειξες ὅτι εἶσαι τέλος πάντων.
Ἔρρωσο. Καὶ φυλάξου ἀπὸ τοὺς ἀνέμους. Ξερριζώνουν καὶ μεγάλα δένδρα! Κρῖμα!
Νικηφόρος Μανάδης, πρωτοσύγκελλος-ἡγούμενος κι ἐγώ,
καὶ Ἀρχιμανδρίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου.