ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ πλέον τὰ κείμενα
τῶν προφητῶν μὲσαράντα πέντε ἀναφορὲς ποικίλου περιεχομένου. Ἀπ’ αὐτὲς θὰἐπιλέξουμε ἐνδεικτικὰλίγες ξεχωριστὲς περιπτώσεις.
Στὸν Ὠσηὲ7,16 κατηγορεῖἐξ ὀνόματος τοῦΘεοῦτοὺς ἄρχοντες τοῦἸσραήλ. Ἀντὶνὰἔλθουν, λέγει, σὲμένα, αὐτοὶπῆγαν ζητώντας βοήθεια πότε στοὺς Ἀσσυρίους καὶπότε στοὺς Αἰγυπτίους. Σκέφτηκαν πονηρὰἐναντίον μου. Διελύθησαν ἐντελῶς. Ἀπὸτὴν ἀγωνία τους ἔγιναν σὰν ἐλαττωματικὸτόξο. Θὰτοὺς σφάξουν ὅλους «δι’ ἀπαιδευσίαν γλώσσης», ἐπειδὴἡγλῶσσα τους ἦταν ἀπαίδευτη στὶς διπλωματίες τους μὲτοὺς Ἀσσυρίους.
Στὸν Ζαχαρία 14,12 παρατίθεται ζωηροτάτη περιγραφὴτιμωρίας τῶν ἐχθρῶν καὶβλασφήμων τοῦΘεοῦ. «Ἰδοὺἔρχονται ἡμέραι Κυρίου ... Αὐτὴθὰεἶναι ἡπτῶσι ὅσων ἐξεστράτευσαν ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἀπὸτὴλέπρα θὰλυώσουν οἱσάρκες τους, ὅπως θὰστέκονται ὄρθιοι, θὰχυθοῦν τὰμάτια τους ἀπὸτὶς κόγχες καὶθὰλυώση ἡγλῶσσα τους μέσα στὸστόμα τους». Τὰχαιρέκακα μάτια τους καὶἡβλάσφημη γλῶσσα τους θὰτιμωρηθοῦν μὲπρωτότυπες τιμωρίες. Τὰμὲν μάτια τους θὰξεχυθοῦν ἀπὸτὶς κόγχες τους καὶἡγλῶσσα τους θὰλυώση μέσα στὸστόμα τους.
ΣΤΟΝ προφήτη Ἡσαΐα ἔχουμε 11 παραθέματα. Μεγαλειώδης εἶναι ἡπροφητεία τῆς ἡμέρας Κυρίου. Τότε ἕνα ἀπὸαὐτὰθὰεἶναι καὶ«ἡτρανὴ γλῶσσα τῶν μογιλάλων» (35,6). Στὶς μέρες ποὺθὰἔλθη ὁΚύριος γλῶσσες βουβῶν-μουγγῶν ἀνθρώπων θὰμιλήσουν πεντακάθαρα, εὐκρινέστατα.
Λίγο πρὶν τελειώση ὁπροφήτης Ἡσαΐας στὸ66,18-19, λέγει, ὅτι ἐρχόμενος ὁΚύριος, θὰσυγκεντρώση ὅλα τὰἔθνη καὶὅλες τὶς γλῶσσες, καὶθὰἔλθουν νὰἰδοῦν τὴν δόξα του. Στὴν συνέχεια λέγει ὅτι ἀνάμεσα σαὐτοὺς ποὺθὰστείλη «σεσωσμένους»-Ἀποστόλους θὰεἶναι καὶἡἙλλάδα!
Ο ΙΕΡΕΜΙΑΣ ἔχει ὀχτὼπαραθέσεις γιὰτὴν γλῶσσα. Στὸ9,3 λέγει ὅτι «ὅλοι ἐξ αἰτίας τῆς εἰδωλολατρίας μοιχῶνται καὶἔγιναν σύνοδος ἀθετούντων-παραβατῶν, ἡδὲγλῶσσα τους εἶναι τεντωμένη σὰν τὸτόξο ποὺτοξεύει, γιὰνὰπροκαλέση μόνο κακό». Στὸ9,5 καὶ8 «ἡγλῶσσα τους σπούδασε νὰλέγη μόνο ψέματα» καὶ«εἶναι βολίδα ποὺμιλώντας τοξεύει καὶπληγώνει μὲτὰδόλια λόγια».
Στὸ18,18 γίνεται συνωμοσία ἐναντίον τοῦπροφήτη καὶσυνεννοοῦνται «νὰτὸν πατάξουν ἐν γλώσσῃ», δηλαδὴνὰτὸν καταγγείλουν στὸν βασιλιᾶκαὶνὰτὸν καταδικάση σὲθάνατο.
Στὸ23,31-32 λέγει ὅτι θὰτιμωρηθοῦν οἱψευδοπροφῆτες ποὺἔκλεβαν τὶς πραγματικὲς προφητεῖες, πὼς τάχα εἶχαν ἀποκάλυψι Θεοῦ, καὶἡγλῶσσα τους ἔλεγε λόγια κούφια ἢτὰὄνειρά τους.
ΣΤΟΥΣ Θρήνους Ἱερεμίου 4,4 ὁπροφήτης θρηνεῖγιὰτὰπαιδιά, τὰὁποῖα θηλάζουν, καὶἐπειδὴοἱμητέρες τους δὲν θὰἔχουν γάλα, «γιαὐτὸἀπὸτὴν δίψα καὶτὴν πεῖνα θὰξηραθῆἡγλῶσσα τῶν μικρῶν καὶθὰκολλήση στὸν φάρυγγα».
ΣΤΗΝ ἘπιστολὴἹερεμίου στ.7, κοντὰστὰὅσα λέγει γιὰτὰεἴδωλα τῆς Βαβυλῶνος, γιὰνὰφυλαχθοῦν οἱαἰχμάλωτοι ἀπὸαὐτά, τοὺς λέγει ὅτι αὐτὰμοιάζουν μὲτὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰεἶναι ἄψυχα. Μάλιστα δὲ«ἡγλῶσσα τους εἶναι κατεξυσμένη ὑπὸτέκτονος». Δηλαδὴεἶναι χρυσᾶκαὶἀργυρᾶ, εἶναι καὶστολισμένα σὰν τὴν φιλόκοσμο παρθένο, ἀλλὰτὴν νεκρὴγλῶσσα τους τὴν λάξευσε στὸἄψυχο μάρμαρο ἡσμίλη μὲτὸχέρι τοῦἀρχιτέκτονος.
ΣΤΟΝ Ἰεζεκιὴλ 3,26-27 λέγει ὁΘεὸς στὸν προφήτη, «θὰδέσω τὴν γλῶσσα σου, ὥστε νὰμὴν μιλᾶς πλέον καὶνὰμὴν τοὺς ἐλέγχης, ὅπως μέχρι σήμερα, διότι ὅλοι αὐτοὶεἶναι οἶκος παραπικραίνων καὶγιαὐτὸεἶναι ἀνάξιοι νὰἀκούσουν τὸν λόγο. Ὅταν πάλι θὰμιλήσω σὲσένα, τότε θὰξανανοίξω τὸστόμα σου καὶθὰτοὺς πῆς. «Νά, τὶλέγει ὁΚύριος. Ὅποιος ἀκούσει, ἂς ἀκούση, κι ὅποιος ἀπειθήσει, ἂς ἀπειθήση, διότι εἶσθε ὅλοι γενιὰποὺμὲἐξοργίζετε πολύ».
ΠΑΡΑΘΕΣΑΜΕ στὰἀνωτέρω (σὲἕξι συνέχειες γιὰνὰεἶναι εὐκολομάσητο) τὴν διδασκαλία τῆς Καινῆς καὶτῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γιὰτὴν γλῶσσα. Μόνο στὴν Παλαιὰἔχουμε 163 ἀναφορές. Εἶναι τὸεὐλογημένο ὄργανο δημοσιεύσεως τοῦἐσωτερικοῦπεριεχομένου τοῦἀνθρώπου. Ἀσφαλῶς δὲὅ,τι ὑλικὸἔχει στὴν ἀποθήκη καὶστὸθησαυροφυλάκιό του τὸἐσωτερικό μας αὐτὸθὰβγῆκαὶπρὸς τὰἔξω. Ἄρα ἡγλῶσσα καὶὁπροφορικὸς λόγος μας λειτουργεῖὡς καθρέφτης, ὁὁποῖος κάμνει φανερὸτὸν ἔσω ἄνθρωπο.
ὉἸούδας μὲτὴγλῶσσα του ἀνακοίνωσε στοὺς Ἀρχιερεῖς τὸδαιμόνιο τῆς φιλοχρηματίας (Ματθαίου 26,15), ποὺεἶχε εἰσέλθη μέσα του. ὉΠέτρος πρῶτα ἀρνήθηκε, «οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπο» (Ματθαίου 26,72), καὶὕστερα ἀφοῦἔκλαυσε πικρῶς (Ματθαίου 26,75) ὁμολογεῖ, «Κύριε, σὺπάντα οἶδας, σὺγινώσκεις ὅτι φιλῶσε» (Ἰω 21,17). ὉΘωμᾶς πρῶτα ἀνακοίνωσε τὴν ἀμφιβολία του περὶτῆς ἀναστάσεως τοῦΧριστοῦ(Ἰωάννου 20,25) καὶστὴν συνέχεια ὁμολόγησε τὴν ὑπέροχη ὁμολογία του, «ὁΚύριός μου καὶὁΘεός μου» (Ἰωάννου 21,28).
Αὐτὴν τὴν δημοσίευσι-ὁμολογία τῆς πίστεως μὲτὴν γλῶσσα ἀναφέρει καὶὁἈπόστολος Παῦλος λέγοντας, «καρδίᾳγὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν» (Ρωμαίους 10,10).
Κατακλείοντας τοῦτον τὸν περὶγλώσσης λόγο, ποὺεἶναι ἕνα ἐράνισμα τῶν θεοπνεύστων λόγων τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἂς εὐχηθοῦμε ἡγλῶσσα μας, ἀλλὰκαὶτοῦκάθε χριστιανοῦἀδελφοῦἢνὰεἶναι ἢνὰγίνη κιθάρα καὶλύρα τοῦἁγίου Πνεύματος, ὥστε νὰἀναπέμπεται δοξολογία καὶεὐχαριστία καὶδέησι πρὸς τὸν ΤριαδικὸΘεό μας καὶὅποιος ἄλλος λόγος παρακλητικὸς καὶἐποικοδομητικὸς πρὸς τοὺς ἐν Χριστῷἀδελφούς. Ἀμήν.
2.4.2020 ἐν μέσῳκορωνοϊοῦ
ἔχει ὁΘεός!
ἀρ.νι.μα.