ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟΝ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ) … ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ!
Μεγάλη Τρίτη απόγευμα, ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης και το τροπάριο της Κασσιανής με την υπέροχη μουσική, τους ποιητικά υψηλούς στίχους και την ιστορία του ανολοκλήρωτου αυτοκρατορικού έρωτα που τη συνοδεύει, αποτελούν το αποκορύφωμα της βραδιάς και μια από τις κορυφαίες στιγμές της Μεγάλης Εβδομάδας.
Η εκτέλεση του τροπαρίου, που είναι μακρύ και δύσκολο, αποτελεί συχνά μεγάλη φωνητική δοκιμασία για τους ψάλτες και μεγάλη απόλαυση για τους πιστούς,όταν ή εκτέλεση είναι καλή και άρτια.
Στον κορυφαίο ναό της Κωνσταντινούπολης, στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, πολλοί, περισσότερο ή λιγότερο πιστοί, πηγαίνουν για να απολαύσουν τις καλύτερες ψαλμωδίες της πόλης.
Ο Άρχων Πρωτοψάλτης και ο Άρχων Λαμπαδάρος, αποτελούν τους θεματοφύλακες της συνέχειας και της τήρησης του περίφημου πατριαρχικού μουσικού ύφους. Η εκτέλεση και η ακρόαση του τροπαρίου είναι κάθε φορά ξεχωριστή εμπειρία.
Ντόπιος κόσμος Ρωμιοί, δεν έχουν μείνει πια πολλοί.. Αυτό το ξέρουμε δα εδώ και καιρό. Και οι εκκλησίες που λειτουργούν συγχρόνως είναι πολλές Πού να πρωτοπάει κανείς.Το ένιωθες κάπως σαν χρέος να πηγαίνεις σε διαφορετική εκκλησία τις Κυριακές μα και τέτοιες μέρες εορταστικές.
Μια στην κοντινή εκκλησία, την ενορία σου στα Ταταύλα, λίγο πιο πέρα στο Φερίκιοι ή στην ταπεινή μα ζεστη ενορία του Ντολάπντερε και στην φιλόξενη Ευαγγελίστρια του π. Δοσίθεου, μια στο Πέρα, στην εντυπωσιακή Αγία Τριάδα είτε στην Παναγία που φέρει μαζί της όλο το βάρος της Ρωμιοσύνης του Σταυροδρομίου, κάποτε στο Νιχώρι ή το Μέγα Ρεύμα, μα κάποιες φορές και στη εντυπωσιακή αρχοντισσα της Χαλκηδόνας, την Αγία Τριάδα, σπανιότερα στο πολυεθνοτικό κάποτε Κουζκουντζόύκι ή στο Τσεγκέλκιοι με τις υπέροχες θέες της Πόλης και την κολοβωμένη εκκλησία να σου σφίγγει την καρδιά. Όλο και κάπου έβρισκες να πας πάντως, για “να πιάσει τόπο” η παρουσία σου, συντροφιά στους ελάχιστους ντόπιους που θα έβρισκες να λειτουργούνται
Για το Πατριαρχείο δεν ένιωθες πάντως ιδιαίτερη έγνοια. Κόσμο θα έχει σκεφτοσουν, και όντως είχε.. Η παρουσία του Πατριάρχη, η τάξη και οι καλοί χοροί είναι πάντα ένα ισχυρό κίνητρο.σκεφτόσουν. Το Πατριαρχείο δε μένει μόνο του. Άκουγες βέβαια για παλιές δύσκολες εποχές, με ελάχιστο κοσμο,για τις πόρτες της αυλής που έκλειναν, για τους και απέξω που πετούσαν πέτρες στα παράθυρα και φώναζαν μα θεωρούσες πως αυτά έχουν τελειώσει ανεπιστρεπτί.
Άλλωστε τώρα η ασφάλεια είναι ισχυρή, μέσα και έξω από΄το πατριαρχείο, επεισόδια δε γίνονται και τα πούλμαν απο την Ελλάδα φέρνουν κόσμο που κάνει ουρές για να μπει στο Πατριαρχκό ναό και ειδικά την μεγάλη εβδομάδα
Μα ξαφνικά όλα αυτά σταμάτησαν, έτσι ξαφνικα όπως ξεκίνησαν.
Τα πούλμαν δεν έρχονται, οι τουρίστες αποφεύγουν την Πόλη και ο φόβος, έστω και με άλλη μορφή , έχει επιστρέψει.
Την Μεγάλη Τρίτη ήταν ελάχιστοι στον πατριαρχικό ναό. Οι χοροί, οι κληρικοί εκεί. Ο Πατριάρχης στο παραθρόνιο,, στην θέση του. Όλα έγιναν σύμφωνα με την τάξη
Μα αν κοιτούσες ένα γύρω δεν θα έβλεπες πάνω από λίγες δεκάδες ανθρώπους να παρακολουθούν ήσυχα και σιωπηλά την ακολουθία. Ανάμεσά τους κληρικοί της αυλής, κλητήρες, διακριτκά παραέξω άνθρωποι της ασφάλειας. Ηρεμία, κατάνυξη μα και μια αδιόρατη θλίψη να πλανιέται. Μαζί και πίστη για την σωτηρία που χει όχεις πολλές
” Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,
ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,
κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,
ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.”